Marker świadczący o zwiększonej przepuszczalności śluzówki. Podwyższone wyniki pojawiają się w przypadku jelitowej utraty białka oraz przy zmianach zapalnych błony śluzowej jelita.
Ocena mikro- i makroskopowa kału (pH, zawartość skrobi, tłuszczu, niestrawione resztki pokarmowe, włókna mięsne).
Białko odgrywające ważną rolę w mechanizmie niszczenia drobnoustrojów: bakterii, grzybów, wirusów i pasożytów.
Wskazania do badania: bóle brzucha, kał biegunkowy, przewlekła antybiotykoterapia. Nieleczony, uszkadza komórki nabłonkowe powodując stany zapalne jelit.
Enzymy trzustkowe odpowiadające za trawienie i rozkład substancji odżywczych. Nadmierne lub niewystarczające wytwarzanie enzymu może wskazywać na różne schorzenia, nie tylko trzustki.
Jest białkiem cytotoksycznym wydzielanym przez zaktywowane eozynofile w reakcji obronnej przed patogenami takimi jak bakterie i pasożyty. Stanowi marker do rozpoznania i oceny reakcji zapalnych w jelicie.
Wskaźnik aktualnego zakażenia Helicobacter pylori oraz skuteczności prowadzonej terapii.
Marker stanu zapalnego jelita. Wykorzystywany jest we wstępnej diagnostyce nieswoistych zapaleń jelit, jak również u osób, które już chorują na wrzodziejące zapalenie jelit grubego czy chorobę Leśniowskiego – Crohna.
Diagnostyka chorób przewodu pokarmowego (wrzody, nadżerki, nowotwory). U niemowląt służy do oceny potencjalnej nietolerancji pokarmowej.
Skład flory jelitowej, Candida, pH, niestrawione resztki pokarmowe, elastaza trzustkowa, kalprotektyna, α1-antytrypsyna, EPX, beta-defensyna, zonulina, IgA wydzielnicze.
Skład flory jelitowej, Candida, pH, niestrawione resztki pokarmowe, elastaza trzustkowa, kalprotektyna, α1-antytrypsyna, IgA wydzielnicze.