Profil MIKROBIOTA PLUS

Mikroflora jelitowa, badanie ogólne kału, krew utajona, antygen Helicobacter pylori, pasożyty jelitowe kompleks, kalprotektyna, zonulina, sIgA

Kondycja układu pokarmowego oraz zachodzących w organizmie procesów hormonalnych i odpornościowych jest kierowana przez mikroflorę naszych jelit. Nieprawidłowa mikroflora jelit może przyczynić się do rozwinięcia lub nasilenia się chorób takich jak: alergie, atopowe zapalenia skóry, SIBO, IBS, nieswoiste zapalenia jelit czy nawet depresja. Bakterie zasiedlające jelita odpowiadają za produkcję witaminy K i z grupy B, rozkładanie i usuwanie niestrawionych resztek pokarmowych oraz wspieranie i funkcjonowanie układu nerwowego, a także za częściową syntezę serotoniny, czyli hormonu szczęścia. Skład flory bakteryjnej uzależniony jest między innymi od diety i stanu zdrowia. Rozrost bakterii flory fizjologicznej, bądź rozwój bakterii patogennych, prowadzi do zahamowania wzrostu bakterii probiotycznych, a co za tym idzie do dysbiozy jelitowej. Przyczyniają się do tego zwłaszcza nieprawidłowe nawyki żywieniowe i długotrwała antybiotykoterapia, ale także ciągły stres, niedobory żelaza i witaminy D. Na podstawie oceny składu mikroflory wdrażane jest odpowiednie leczenie, w postaci probiotykoterapii i prebiotykoterapii czyli odpowiednie kondycjonowanie jelita, będące niezmiernie ważnym elementem w profilaktyce chorób przebiegających z dysbiozą jelitową (np. choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy zespół jelita drażliwego).

W badaniu ocenia się:

• obecność bakterii jelitowych tlenowych i beztlenowych
• mikroflorę ochronną przewodu pokarmowego
• mikroflorę stymulującą układ odpornościowy
• mikroflorę proteolityczną odpowiedzialną za procesy gnilne
• bakterie potencjalnie chorobotwórcze
• pH i konsystencję kału
• grzyby drożdżopodobne
• grzyby pleśniowe.

Wskazania do wykonania badania:

• zwiększona podatność na infekcje wirusowe, grzybicze i bakteryjne
• objawy alergiczne, atopowe zapalenie skóry, katar sienny
• zespół jelita nadwrażliwego
• profilaktyczna ocena mikroflory jelit (szczególnie po przebytej antybiotykoterapii)
• zaburzenia ze spektrum autyzmu
• chroniczne zmęczenie
• brak motywacji i bezsilność
• zwiększenie masy ciała
• nadmierne gazy
• wzdęcia i skurcze brzucha
• naprzemienne biegunki i zaparcia
• zgaga.

Badanie to jest wykonywane w celu pierwotnej diagnostyki schorzeń układu pokarmowego. Składa się ono z oceny makroskopowej (konsystencja i barwa), mikroskopowej
(niestrawione resztki pokarmowe – kulki tłuszczu, ziarna skrobi, włókna mięsne), oraz pomiaru pH. Konsystencja stolca powinna być łatwa do wydalenia (półmiękka), bez niestrawionych pozostałości pokarmu. Prawidłową barwą kału jest kolor brązowy, jednakże należy mieć na uwadze fakt, iż niektóre pokarmy (np.: burak, szpinak) oraz leki (np.: węgiel aktywny) mogą zmieniać jego zabarwienie. Wszelkie odstąpienia od powyższych norm powinny być sygnałem do wykonania badania.

Wskazania do wykonania badania:

• Nieprawidłowa barwa stolca
• Niecodzienny zapach
• Widoczne niestrawione resztki pokarmowe
• Przewlekłe zatwardzenia
• Przewlekłe biegunki
• Bóle brzucha

Badanie krwi utajonej w kale to diagnostyczna procedura mająca na celu wykrywanie obecności małych ilości krwi, które nie są widoczne gołym okiem. Krew w kale jest pierwszym symptomem i ostrzeżeniem o nieprawidłowym funkcjonowaniu jelita grubego.

Wskazania do wykonania badania:

• Biegunki
• Nudności
• Wzdęcia
• Niestrawność
• Bóle brzucha
• Uczucie pełności po jedzeniu
• Kwaśne odbijanie i zgaga

Helicobacter pylori jest bakterią, która zasiedlając się w żołądku i dwunastnicy powoduje zmiany zapalne w błonie śluzowej i rozwój wielu chorób przewodu pokarmowego (choroba wrzodowa żołądka, choroba wrzodowa dwunastnicy, zgaga i nadkwasota, nowotwory żołądka). Zakażenie H. pylori jest zazwyczaj bezobjawowe. Zaledwie u ok. 10% zakażonych osób występują symptomy. Badanie to, jest wskaźnikiem aktualnego zakażenia bakterią. Jest również wykorzystywane w ocenie skuteczności terapii. Techniką wykorzystywaną do diagnostyki tej bakterii jest metoda immunochromatograficzna.

Wskazania do wykonania badania:

• Biegunki
• Nudności
• Wzdęcia
• Niestrawność
• Bóle brzucha
• Uczucie pełności po jedzeniu
• Kwaśne odbijanie i zgaga

Zakażenia pasożytnicze, obok infekcji bakteryjnych i zatruć należą do najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Nierozpoznane i nieleczone mogą prowadzić do poważnych powikłań związanych między innymi z zaburzeniami wchłaniania niezbędnych witamin i mikroskładników oraz zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej. Konsekwencją takich zaburzeń może być przewlekłe osłabienie, niedożywienie, a nawet upośledzenie rozwoju u dzieci. Kompleksowe badanie w kierunku wszystkich pasożytów bytujących w przewodzie pokarmowym wykorzystuje analizy makroskopowe, mikroskopowe oraz immonoenzymatyczne. Diagnosta poprzez charakterystyczny rozmiar i kształt jest w stanie zidentyfikować konkretny rodzaj pasożyta, którego różne stadia rozwoju są wydalane wraz z kałem z dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

NAJCZĘSTSZE OBJAWY ZAKAŻEŃ PASOŻYTNICZYCH:

• Biegunki
• Tłuszczowe stolce
• Bóle brzucha
• Bóle nad spojeniem łonowym
• Kaszel
• Astma oskrzelowa
• Zgrzytanie zębami
• Trudności w koncentracji
• Zmniejszony apetyt
• Spadek masy ciała
• Nudności, wymioty
• Owrzodzenia żołądka
• Owrzodzenia jelita grubego
• Zapalenie dwunastnicy i jelita czczego
• Zapalenie wyrostka robaczkowego

BADANIE PARAZYTOLOGICZNE KAŁU WYKRYWA OBECNOŚĆ M.IN.:

• Glista ludzka (Ascaris lumbricoides)
• Lamblia jelitowa (Gardia intestinalis)
• Owsik ludzki (Enterobius vermicularis)
• Węgorek jelitowy (Strongyloides stercoralis)
• Blastocystis hominis
• Włosogłówka ludzka (Trichiuris trichiura)
• Tęgoryjec dwunastnicy (Ancylostoma duodenale)
• Tasiemiec uzbrojony (Taenia solium)
• Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata)
• Tasiemiec karłowaty (Hymenolepsis nana)
• Tasiemiec psi (Dypylidium caninum)
• Bruzdogłowiec szeroki (Diphylobotrium latum)
• Kryptosporydium (Cryptosporidium spp.)
• Przywra wątrobowa (Fasciola hepatica)
• Przywra jelitowa (Fasciolopsis buski)

Kalprotektyna jest najczęściej wykonywanym markerem stanu zapalnego jelit. Ma właściwości bakteriobójcze, gdyż hamuje zależne od cynku bakteryjne metaloproteiny. Ogranicza przyleganie patogennych bakterii do ścianek jelita, zmniejszając ich wzrost. Przyczynia się do migracji granulocytów obojętnochłonnych do skupiska stanu zapalnego i podnosi ich możliwość fagocytowania. Stężenie kalprotektyny wzrasta w przypadku zmian zapalnych lub nowotworowych i jest wprost proporcjonalne do nasilenia procesu chorobowego w obrębie jelit. Marker ten przydatny jest we wstępnej diagnostyce nieswoistych zapaleń jelit, a także u osób, które już chorują na wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy chorobę Leśniowskiego-Crohna. Badanie kalprotektyny pozwala często na wykluczenie konieczności wykonywania inwazyjnych i nieprzyjemnych badań takich jak gastro- i kolonoskopia.

Wskazania do wykonania badania:

• w przypadku nawracających biegunek
• obecności krwi lub śluzu w kale
• zapaleń układu pokarmowego
• bólu brzucha
• braku apetytu
• przy podejrzeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
• zespół jelita drażliwego.

Zonulina pełni funkcję markera tzw. jelita przesiąkliwego, ponieważ jest białkiem kontrolującym przepuszczalność enterocytów. Wzrost poziomu zonuliny świadczy o uszkodzeniu błony śluzowej jelita i jej wzmożonej przepuszczalności. Podwyższone wartości zonuliny stwierdza się u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi. Zonulina wzrasta również u pacjentów z nieleczoną alergią pokarmową. Uszkodzenie bariery jelitowej uznawane jest za jedną z przyczyn podtrzymania stanu zapalnego u tych pacjentów. Wysoki poziom zonuliny w organizmie może świadczyć nie tylko o wzmożonej przepuszczalności jelita, ale również o toczącym się procesie zapalnym w obrębie błony śluzowej jelita.

Wskazania do wykonania badania:

• częste infekcje
• przeziębienia
• alergie i nietolerancje pokarmowe
• choroba Hashimoto
• problemy ze stawami (np. reumatoidalne zapalenie stawów)
• autyzm
• depresja
• problemy skórne
• zespół jelita drażliwego

Badanie sprawdzające odporność śluzówkową. Wydzielnicze (sekrecyjne) IgA to przeciwciało wytwarzane przez błony śluzowe. Ma ono zdolność wiązania się z bakteriami, wirusami czy grzybami, które dostały się do organizmu drogą oddechową lub pokarmową i pomaga w ich eliminacji. Stanowi pierwszą linię obrony organizmu. Zmniejszone sIgA obserwuje się często w przebiegu chorób alergicznych, a także przy zaburzeniach odporności. Podwyższony poziom sIgA w kale świadczy o toczącym się w jelicie miejscowym stanie zapalnym i reakcji obronnej śluzówki jelita.

Wskazania do wykonania badania:

• zaburzenia odporności
• trudne do sprecyzowania dolegliwości ze strony jelit, wątroby czy
• nerek
• podejrzenia chorób autoimmunologicznych.